Om half vijf vanmorgen werden we uitgezwaaid door Rons ouders en reden we met een grote, volgeladen bus en onze Homie daarachter, naar Overijssel. Naar ons eigen stukje grond.

Het was rustig op de weg, zoals we hadden gehoopt op dit tijdstip. De hoogste snelheid die we aantikten was 78 km/u, en dat was echt hard genoeg met deze combinatie. Waar je met een normale auto 1 uur en 40 minuten onderweg bent namen wij 3,5 uur (incl. pauzes) om er te komen. De reis ging soepel! Terwijl het regende kwamen we om 8 uur ‘s ochtends aan op ons stukje grond. We zijn er al zo vaak geweest, maar nu gaan we niet meer weg 🙂 De buurman hielp ons met Homie op z’n plek zetten.

Het weer werd gelukkig beter en we laadden de bus uit. Die zat vol met nuttige spullen. Zo hebben we afgelopen tijd rijplaten, een steiger en een grote tent gekocht. Verder zaten ook de fietsen en de trap voor Homie in de bus. Als je dan voor de vierde keer honderden zware onderdelen van een enorme tent staat uit te laden, vraag je je wel eens af wat dit eigenlijk te maken heeft met ‘met de natuur leven’. Met ‘een groene, eetbare, biodiverse plek creëren’ die we voor ons zien. Maar al deze stappen zijn nodig om onze droom te verwezenlijken en van dit stukje grond een paradijs te maken. En ik ben zo trots dat we dit doen!

We zagen al lieve bijtjes, mooie vogeltjes en liepen een rondje om de nieuwe poel waar al een flinke laag water in stond.

We waren al behoorlijk op (zacht uitgedrukt), maar de dag was nog niet voorbij. De huurauto moest nog helemaal teruggebracht worden. Ron offerde zich voor deze taak op en Anne ging het huisje weer bewoonbaar maken.

We zullen hier snel meer vertellen over deze plek, onze plannen en de voortgang. Je bent van harte welkom om mee te lezen en kijken 🙂

Alles staat klaar. Alleen nog even slapen en dan gaan we op pad.

We zijn onderweg!

Even pauze.

Aangekomen!

De buurman helpt om hem op zijn plek te zetten.

We laden de bus uit.